Sierpień to czas wakacji, urlopów i wypoczynku. Dla wielu to jednak czas wytężonej pracy i zbioru plonów.
15 sierpnia 2022 r. w naszej wspólnocie przeżywaliśmy dożynki parafialne. Na Mszy św. o godz. 11.00 dziękowaliśmy Panu Bogu przez ręce Maryi za tegoroczne plony. Modliliśmy się za wszystkich rolników i prosiliśmy o ustanie wojny na Ukrainie i by nikomu nie zabrakło pożywienia. Na zakończenie Eucharystii Ks. Proboszcz Andrzej Maczuga pobłogosławił wieniec dożynkowy i przyniesione bukiety kwiatów, warzyw, owoców, roślin zielonych i ziół leczniczych.
Na dawnej wsi, poświęcone zioła były przechowywane w chatach pod sufitem, na oknie lub za obrazami – zwłaszcza świętymi. Wierzono w ich lecznicze i ochronne właściwości. Dodawano je do herbat lub używano do przygotowywania leczniczych wywarów dla chorych ludzi i zwierząt. Wierzono, że poświęcone bukiety mogą wyleczyć nawet z gruźlicy i ochronić przed epidemiami groźnych chorób zakaźnych.
Najczęściej zioła stosowano razem, bez względu na to, jakie gatunki się w nich znajdowały, bez względu na rodzaj choroby – ważne było to, że zostały poświęcone w dniu Matki Boskiej Zielnej. Zdarzało się jednak, że poszczególne rośliny z bukietu miały swoje konkretne przeznaczenie, np.: marchew przy żółtaczce, jabłka przy bólach zębów i gardła, główki kapusty stosowano w weterynarii, mak na bezsenność. Święcenie ziół ma podkreślać, że człowiekowi potrzebna jest ozdrowieńcza moc natury. Zioła od zarania dziejów towarzyszą człowiekowi i nawet dziś wiele osób powraca do natury i stosuje je obok lub zamiast współczesnych leków. Ziołolecznictwo staje się coraz bardziej popularne, na nowo odkrywamy starą wiedzę o dobrodziejstwach różnych ziół. „W cebuli jest więcej lekarstwa niż w aptece” – głosi stara mądrość życiowa. Może jest w tym trochę przesady, ale bez wątpienia w przyrodzie znajduje się wiele substancji korzystnych dla zdrowia. Potwierdzają to badania naukowe, a wiele zastosowań ziół jest dopiero do odkrycia.
Obchodzone w połowie sierpnia święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny było i nadal jest ważnym świętem w tradycji polskiej wsi. Przyjmowało różne nazwy i formy, ale zawsze było związane z naturą, kwiatami i żniwami. Święto to stanowi kulminacyjny moment tzw. okresu zielonego, stad też nazwano je świętem Matki Boskiej Zielnej. Dawniej nosiło również nazwy Śmierci, Odpocznienia i Zaśnienia. Matka Boska, to chrześcijański symbol Matki Ziemi, plonów i płodności. Tak więc moment jej wniebowstąpienia, to symbol tego, że zielona, płodna Natura odchodzi. To ostatni moment na zbieranie roślin zielnych z pól i łąk. Dawniej nasze prababki plotły z nich wianki, suszyły ich wiązki, kręciły z nich kadzidła, które miały posłużyć w różnych obrzędach aż do wiosny.
Lista używanych w tym celu roślin jest bardzo długa i najczęściej zależała od tego, co gospodyni napotkała wśród pól i łąk, czy też we własnym ogrodzie. Często w bukietach znajdowały się dalie, floksy, aksamitki, mięty, koper, kłosy zbóż, warzywa i owoce. Ich żywot nie kończył się po zwiędnięciu, specjalnie je zasuszano, aby chroniły życie i mienie gospodarzy, a zniszczone mogły być tylko w ogniu.
Święto Matki Boskiej Zielnej obchodzi się w Polsce bardzo uroczyście. Rokrocznie w Kalwarii Zebrzydowskiej odbywają się inscenizacje Zaśnięcia Maryi oraz jej Wniebowzięcia. Ponadto na 15 sierpnia z całej Polski zmierzają pielgrzymki na Jasną Górę. Pielgrzymi licznie nawiedzają także inne sanktuaria maryjne. W tym dniu wierni przynoszą do kościoła bukiety ze zbóż, kwiatów i ziół. Rolnicy we WNMP dziękują za zebrane w danym roku plony i proszą o urodzaj w kolejnym roku. Zgodnie ze zwyczajem, od tego dnia organizowane są także tradycyjne dożynki. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny to święto nakazane, a więc uczestnictwo tego dnia we mszy św. jest obowiązkowe.